T.C.
DANIŞTAY
9. Daire
Esas : 1989/4730
Karar: 1990/1058
Tarih : 22.03.1990
ÖZET: Ticari amaçla işletilmeyen huzurevinin su ve atık su bedelinin, ticarethaneler değil konutlara ait tarifeye göre hesaplanması gerekir.
(2464 sayılı BGK. m. 97, mük. madde 44) (5393 sayılı Belediye K. m. 14, 15)
KARAR METNİ:
Temyiz İsteminde Bulunan : ............... Genel Müdürlüğü
Karşı Taraf : ............... Derneği ............... Müdürlüğü
Vekili : Av.
İstemin Özeti: ............... Derneği ............... Şubesine bağlı dinlenme evinde tüketilen suya ait ihbarnamenin konut dışı tarifeye göre düzenlenmesinin hatalı olduğu, bu tür yerlerin konut sayılması gerekliği iddia edilerek fazladan istenen su ücretinin kaldırılması isteğiyle açılan davayı; derneğe bağlı dinlenme evinin burada kalanlarca topluca ikametgah olarak kullanılan bir yer olduğunun açık bulunduğu, oturanların geçici olarak değil devamlı oturdukları, oturan kişilerce yapılan ödemelerin bir ücret olmayıp masraflara kısmen katılma mahiyetinde olduğu, bu sebeple anılan yerin işletilmesinin ticari bir amacının bulunmadığı, sonuç olarak sözü edilen dinlenme evinin bir çok insanı bünyesinde barındıran büyük bir kont sayılmasının uygun olacağı, bu durumda, dinlenme evinde kullanılan ve atılan suya ait ihbarnamenin konut dışı tarifeye göre değil, konut tarifesinde yazılı ücrete göre düzenlenmesi gerektiği gerekçesiyle kabul eden İzmir 3. Vergi Mahkemesinin 24.3.1989 tarih ve 1989/205 s. kararının; derneklerin muhtelif gayelerle kurulduğu, her derneğin gayesine göre tarife yapılamayacağı iddia ederek bozulması isteğinden ibarettir.
Savunmanın Özeti: Cevap verilmemiştir.
Savcı Sıtkı Gündüz''ün Düşüncesi: ileri sürülen bozma nedenleri, 2577 s. idari Yargılama Usulü Yasanın 49. maddesinin 1 numaralı bendinde ön görülen sebeplerden hiçbirisine girmediğinden, temyiz isteğinin reddi ile, hukuka ve usul hükümlerine uygun gerekçeye dayalı, vergi mahkemesi kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince Savcının ve Tetkik Hakimi Necati Kocabaş''ın yazılı ve sözlü görüş ve düşünceleri alındıktan sonra işin gereği görüşüldü.
Temyiz edilen İzmir 3. Vergi Mahkemesinin 24.3.1989 tarih ve 1989/205 s. kararında, 2577 s. idari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine,
22.3.1990 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
Kaynak: DKD Sayı: 80 Sayfa: 349
Yorumlar