T.C.
DANIŞTAY
9. Daire
Esas : 1998/392
Karar: 1999/685
Tarih : 18.02.1999
ÖZET: Ticaret merkezinin içerisinde yer alan ünitede bulunan oyun aletlerinin bir tüm olması ve kapıda belirli bir miktarda ödeme yapılmak zorunda bulunulması "kasa fişine" bilet niteliği kazandırdığından bu yerin nispi eğlence vergisine tabi olması gerekir. Ancak matrahın ödeme kaydedici cihazdan alınacak günlük "Z" raporlarına göre belirlenmesi gerekir.
(2464 sayılı BGK. m. 17, 20, 21)
KARAR METNİ:
Temyiz İsteminde Bulunan : ... Büyükşehir Belediye Başkanlığı
Vekili: Av. ...
Karşı Taraf : ... Bankası A.Ş.
Vekili: Av. ...
İstemin Özeti: Yükümlü bankaya ilişkin... Caddesindeki özel direkte asılı bulunan ışıklı pano için 1997 yılı için tahakkuk ettirilen ilan asma tahsis ve bakım ücretinin terkini istemiyle açılan davayı; uyuşmazlık konusu panonun asılı bulunduğu yerin 3030 s. Yasanın 18/e maddesinde sayılan yerlerden olmadığı anlaşıldığından tahakkuk ettirilen ücrette isabet görülmediği gerekçesi ile kabul ederek ilan asma tahsis bakım ücretini terkin eden İstanbul 7. Vergi Mahkemesinin 23.10.1997 gün ve 1997/1440 s. kararının; uyuşmazlık konusu panonun bulunduğu yerin ana arter durumunda olduğu, bu yerdeki her çeşit asma tahsis ve bakım ücretinin büyükşehir belediyesinin geliri içindi bulunduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: Kanuni dayanağı bulunmayan temyiz isteminin reddi gerekeceği yolundadır.
Savcı Yuva Ertan''ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar 2577 s. İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen sebeplerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve kanuni nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan sebeple temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi Yakup Kaya''nın Düşüncesi: İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü: Temyiz edilen İstanbul 7. Vergi Mahkemesinin 23.10.1997 gün ve 19977 1440 s. kararında 2577 s. İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığı gibi yükümlünün özel direğin kaldırım üzerinde değil binanın önündeki özel mülke tabi bulunan yerde olduğu konusundaki iddiasının aksinin yoklama tutanağı ile tespitli olmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına,
18.2.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.
Kaynak: DKD. Sayı 101 s: 654
Yorumlar