T.C.
DANIŞTAY
8. Daire
Esas : 1996/474
Karar: 1999/4245
Tarih : 24.06.1999
ÖZET: Su ücret tarifelerine ait uyuşmazlıkları idare mahkemelerinin, atık su ücret tarifelerine ait uyuşmazlıkları ise vergi mahkemelerinin çözmeye yetkili olmaları sebebiyle her iki tarifeye karşı açılan davada dilekçe ret kararı verilmesi gerekir.
(2576 sayılı BİMK. m. 6) (2464 sayılı BGK. m. 97, mük. madde 44) (2577 sayılı İYUK. m. 5)
KARAR METNİ:
Temyiz İsteminde Bulunan : ... Belediye Başkanlığı
Vekili : Av. ... Av. ...
Karşı Taraf : Çay işletmeleri Genel Müdürlüğü
Vekili : Av. ...
İstemin Özeti: Su ve atık su ücret tarifelerinin belirlenmesine ait ... Belediye Meclisi kararının iptali istemiyle açılan davada; gerek bir yıl önceki tarifeye göre ücretlerin 5 kat artırılması, gerekse özel-resmi fabrika ayrımıyla objektif olmayan bir kıstas kullanılması sebebiyle su ve atık ücret tarifesinde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemi iptal eden Trabzon Vergi Mahkemesinin 2.10.1995 tarih ve 453 s. kararının 2577 s. Kanunun 49. maddesi uyarınca temyizen incelenerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti: Yanıt verilmemiştir.
Danıştay Tetkik Hakimi İbrahim Özdemir''in Düşüncesi: Mahkeme kararının bozulması gerekeceği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı H. Erol Çanga''nın Düşüncesi: Uyuşmazlık konusu atıksu ve su tarifeleridir. 2576 s. kanunun 6. maddesine göre vergi mahkemeleri genel bütçeye, il özel İdarelerine belediye ve köylere ilişkin vergi resim harçlar ile benzeri mali yükümlü ve bunların zam ve cezaları ile tarifelere ait davaları inceler uyuşmazlığa konu su tarifesi ise madde kapsamı dışındadır. Davanın su tarifesi ile ilgili kısmının görüm ve çözümü yetkili idare mahkemesinin görev alanına girmektedir.
Uyuşmazlığın atıksu tarifesine yönelik kısmına gelince.
Temyiz dilekçesinde bu konuda öne sürülen hususlar 2577 s. idari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen sebeplerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve kanuni nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan sebeplerle temyiz isteminin kısmen kabulü ile idare mahkemesi kararının su tarifesine yönelik kısmının bozulması, atık su tarifesine yönelik kısmının ise temyiz isteminin reddi ile onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Sekizinci Dairesince işin gereği görüşülerek düşünüldü:
Uyuşmazlık, ... Belediye Meclisinin su ve atık su ücret tarifesinin belirlenmesine ait kararından kaynaklanmaktadır.
2576 s. Kanunun 6. maddesinde, genel bütçeye, il özel idarelerine, belediye ve köylere ilişkin vergi, resim ve harçlar ile benzeri mali yükümler ve bunların zam ve cezaları ile tarifelere ait davalara vergi mahkemelerinin bakacağı kurala bağlanmıştır.
2464 s. Belediye Gelirleri Kanununun Mükerrer 44. maddesinin 12. bendinde, belediyelerin, atık su ile ilgili olarak da, katı atıklarla ilgili tarifede yer alan bina gruplarını topluca veya ayrı ayrı dikkate almak suretiyle ve su tüketim bedelini aşmamak üzere meclislerince belirlenecek miktarda çevre temizlik vergisi alacakları, atık su ile ilgili çevre temizlik vergisinin, su tüketim bedeli ile birlikte tarh ve tahakkuk etmiş sayılacağı ve bu bedelle birlikte tahsil edileceği kurala bağlanmıştır.
Aynı Kanunun 97. maddesinde ise belediyelerin bu kanunda harç veya katılma payı söz konusu yapılmayan ve ilgililerin isteğine bağlı olarak ifa edecekleri her türlü hizmet için belediye meclislerince düzenlenecek tarifelere göre ücret almaya yetkili oldukları görülmüştür.
Yukarıda anılan kurallara göre, belediyelerin belirledikleri tarifelere göre aldıkları atık su ücretleri, çevre temizlik vergisi niteliğinde olduğundan, atık su tarifelerine ait uyuşmazlıkların görüm ve çözümü vergi mahkemelerinin görevine girmekte, ücrete tabi iş niteliğinde olan anılan 97. maddeye göre alınan su ücretlerine ait tarifeler ise, vergi, resim ve harç niteliğinde olmadığından, bunlara ait uyuşmazlıkların idare mahkemelerinin görev alanında bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Bu durumda, ... Belediye Meclisinin 12.10.1994 tarih ve 60/1 s. kararının; su ve atık su ücret tarifelerine ait kısmının iptali istemiyle açılan bu davanın, atık su ücretlerine ait kısmı vergi mahkemesinin, su ücret tarifesine ait kısmı ise idare mahkemesinin görevinde bulunmaktadır.
2577 s. Kanunun 4001 s. Yasayla değişik 5. maddesinde, her idari işlem aleyhine ayrı ayrı dava açılacağı, ancak, aralarında maddi veya hukuki yönden bağlılık ya da sebep-sonuç ilişkisi bulunan birden fazla işleme karşı bir dilekçe ile de dava açılabileceği belirtilmektedir.
Dava konusu su ve atıksu ücretleri aynı idari kararın içinde yer almakla birlikte, bu tarifelere ait uyuşmazlığa bakmakla görevli yargı yerlerinin ilk derece ve temyiz mercilerinin farklı olmaları sebebiyle aralarında maddi ve hukuki yönden bağlılıktan söz edilmesi mümkün değildir.
Bu durumda, anılan 5. madde uyarınca, su ve atık ücret tarifelerine karşı ayrı ayrı dava açılmak üzere, dava dilekçesinin reddi gerekirken, işin esasına girilerek verilen vergi mahkemesi kararında usul hükümlerine uyarlık görülmemiştir.
Açıklanan sebeple Trabzon Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, dosyanın anılan mahkemeye gönderilmesine,
24.6.1999 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
Kaynak: DKD. Sayı 102 s: 527
Yorumlar