T.C.
DANIŞTAY
9. Daire
Esas : 1995/3975
Karar: 1997/202
Tarih : 21.01.1997
ÖZET: Rulet oynanan otelinin oyun salonu biletle girilmesi zorunlu olmayan eğlence yeri niteliğinde olduğundan müşterek bahis kabul edilerek nispi eğlence vergisine tabi tutulamaz.
(2464 sayılı BGK. m. 20, 21) (320 sayılı KHK. m. 2)
KARAR METNİ:
Temyiz İsteminde Bulunan : ... Büyükşehir Belediye Başkanlığı
Vekili: Av. ...
Karşı Taraf : ... A.Ş.
Vekilleri: Av. .... Av. ...
İstemin Özeti: Yükümlü şirket tarafından işletilen otele ilişkin oyun salonlarındaki rulet oyununu müşterek bahis olarak değerlendirilerek beyannamede belirtilen gayrisafi hasılat üzerinden %20 oranında hesaplanıp ödenen eğlence vergisinin düzeltme ve şikayet yolu ile iadesi isteminin reddi suretiyle tesis edilen 16.8.1994 tarih ve 4/9241 s. belediye başkanlığı İşleminin iptali talebiyle açılan davayı; 2464 s. Belediye Gelirleri Yasasının 21.maddesinde belirtilen ve belediye sınırları ile mücavir alanlar içerisinde yer alan eğlence işletmelerinin faaliyetlerinin eğlence vergisine tabi olduğu, aynı yasanın 20.maddesinin 2.fıkrasında, müşterek bahislerde bahsi tertip eden kuruluşa isabet eden gayrisafi hasılatın, 3.fıkrasında da, biletle girilmesi zorunlu olmayan bar, pavyon, gazino, gece kulübü, taverna, diskotek, kabare, dansing, bilardo ve masa futbolu salonları gibi eğlence yerlerinde işin mahiyetine göre çalışılan her tarih için belediye meclislerince takdir edilecek miktarın eğlence vergisinin matrahını oluşturacağı, aynı yasanın verginin nispet ve miktarını belirleyen 21.maddesinde, müşterek bahislerde verginin nispi olarak %20, biletle girilmesi zorunlu olmayan eğlence yerlerinde ise verginin maktu olarak belediye meclisince tayin edileceğinin hükme bağlandığı, olayda, ... Otelinde oynanan rulet oyunu müşterek bahis olarak nitelendirilerek nispi olarak eğlence vergisi tahakkuk ettirilmiş ise de, Milli Piyango İdaresi Genel Müdürlüğünün Kuruluş ve Görevleri Hakkındaki 320 s. Yasa Hükmünde Kararnamenin 2.maddesine göre, talih oyunlarının beceri veya şansa dayanan fiş, jeton veya para ile oyun araç ve gereçleriyle bir kasaya karşı veya oyun makinelerinde oynanan oyunlar olduğu, müşterek bahislerin ise, spor toto, spor loto ve at yarışları biçiminde oynandığı ve yatırılan toplanı paradan komisyon, vergi ve rüsumlar düşüldükten sonra geriye kalanın kazananlar tarafından bahse konulan tutar oranında veya eşit olarak paylaşıldığı, bu açıklamalar karşısında, rulet oyununun, oyun salonlarında oynanan masa oyunlarının bir türü olduğu ve bir kasaya karşı sınırlı kişi tarafından oynandığı, oyun sonunda toplanan paralardan komisyon gideri payı veya belirli yükümlülüklerin düşülmesinden sonra kalan paranın dağıtılmasının söz konusu olmadığı, bu halde biletle girilmesi zorunlu olmayan eğlence yeri olarak kabul edilip maktu olarak eğlence vergisine tabi tutulması icabedeceği, gerekçesi ile kabul ederek işlemi iptal eden ve nispi olarak ödenen eğlence vergisinin terkin ve iadesine hükmeden İstanbul 9.Vergi Mahkemesinin 3.7.1995 tarih ve 1995/1193 s. kararının; davanın süresinde açılmadığı, davacının iddiaları vergi hatası olarak değerlendirilemeyeceğinden bu aşamada incelenemeyeceği ileri sürülerek bozulması isteminden ibarettir.
Savunmanın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
Savcı Yıldız Öztürk''ün Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 s. İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen sebeplerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve kanuni nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan sebeple temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi Yaşar Uğurlu''nun Düşüncesi: İleri sürülen iddialar, usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen İstanbul 9.Vergi Mahkemesinin 3.7.1995 tarih ve 1995/1193 s. kararında, 2577 s. İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına,
21.1.1997 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
Kaynak: DKD. Sayı 94 s: 569
Yorumlar