T.C.
DANIŞTAY
8. Daire
Esas: 1988/811
Karar: 1990/25
Tarih: 12.01.1990
ÖZET: Kalorifer artıklarını toplama işi, belediyelerin zorunlu görevlerinden sayılmadığından, belediyece taşıma ücreti alınmasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
(3194 sayılı İmar K. m. 40) (5393 sayılı Belediye K. m. 14, 15)
KARAR METNİ:
Temyiz İsteminde Bulunan : ............... Belediye Başkanlığı
Karşı Taraf : .........
İstemin Özeti: Kalorifer artıklarının taşınmasında çöp arabasının her seferinden 10.000.- TL. taşıma ücreti alınmasına ait Belediye Başkanlığı işlemini; 1580 s. kanunun ilgili kuralları uyarınca temizlik işlerinin belediyelerin zorunlu görevlerinden olduğu, çöp toplama yerlerine dökülen kalorifer artıklarının da (küllerinin) çöp sayıldığı, belediyelerin zorunlu görevlerinden kanun ile yetki verilmedikçe ücret alınamayacağı, anlaşmazlığın ilgililerin isteği üzerine yapılan bir hizmetten kaynaklanmadığı gerekçesiyle iptal eden Zonguldak İdare Mahkemesinin 31.5.1988 tarih ve E: 1987/19, K: 1988/295 s. kararının; davacının iptalim istediği yazının yürütülmesi zorunlu bir idari işlem olmadığı, kalorifer külünün çöp niteliğinde sayılamayacağı, ilgililerin kalorifer artıklarını kendileri kaldırabilecekleri gibi kaldırılmasını belediyeden de isteyebilecekleri, bu halde bir ücret ödemek zorunda oldukları öne sürülerek 2577 s. idari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesi uyarınca temyizen incelenerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti: Yanıt verilmemiştir.
Danıştay Tetkik Hakimi: Yeniay Kaya
Danıştay Savcısı Belma Kösebalaban''ın Düşüncesi: Kalorifer artıklarının taşınmasında, çöp arabasının her seferinden 10.000 TL. taşıma ücreti alınacağına ait Belediye işlemini iptal eden Zonguldak İdare Mahkemesi kararının, kararın icrai nitelikte olmadığı, kalorifer artıklarının, Belediyenin kaldırmak zorunda olduğu çöp niteliğinde olmadığı, kalorifer artıklarının Belediye tarifelerindeki ücret karşılığında kaldırılmasının ilgilinin isteğine bağlı olduğu, ilgilinin Belediyenin koyduğu kurallara uyarak kalorifer artıklarını kendisininde kaldırabileceği ileri sürülerek temyizen tetkiki istemidir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 s. idari Yargılama Kanununun 49 uncu maddesinin 1. fıkrasında belirtilen sebeplerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve kanuni nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan sebeplerle temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Sekizinci Dairesince duruşma yapılmasına gerek görülmeyerek işin gereği görüşüldü.
Davacının yöneticiliğini yaptığı apartmanın kalorifer artıklarının taşınmasında çöp arabasının her seferinden 10.000.- TL. ücret alınmasına ait işlemi iptal eden Zonguldak İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulması istemidir.
1580 s. Belediye Kanununun çeşitli maddelerinde, meydan, sokak, iskele gibi herkesin yararlandığı yerlerin temizliğini sağlamak, belirtilen yerler ile özel yerlerin süprüntülerini toplatmak ve kaldırmanın belediyenin zorunlu görevlerinden olduğu belirtilmiştir.
Temyizen incelenerek bozulması istenilen mahkeme kararında ise kalorifer külleri çöp kapsamında değerlendirilerek belediyece toplanması gerektiği belirtilmiştir.
Çöp, evlerdeki yaşama ve beslenme için gerekli, günlük tüketime bağlı olan ve büyük kitleler oluşturmayan, küçük ağırlıktaki maddelerdir. Kalorifer kazanlarından çıkan küllerin ise bu türden bir madde olmadığı açıktır.
Ayrıca günümüzde belediyelerce kamu hizmeti olarak yapılan genel ve özel yerlerin çöp ve süprüntülerini toplama işinin çapını aşan ölçülerde yük getireceği göz önüne alındığında, kalorifer küllerinin taşınmasını belediyelerin zorunlu görevi olarak saymaya olanak yoktur.
Kaldı ki, 3194 s. imar Kanununun 40. maddesinde, arsalarda, evlerde ve sair yerlerdeki sağlığa aykırı olan, görüntü ve trafik bakımından sakıncalı birikintilerin, ilgililerince kaldırılmaması durumunda yaptırım uygulanacağı öngörülmüştür.
Bu durumda, kalorifer küllerinin toplanması işinin belediyelerin zorunlu görevlerinden olduğu kabul edilerek, bu tür zorunlu görevlerden ücret alınamayacağı gerekçesiyle işlemi iptal eden mahkeme kararında hukuka uyarlık bulunmamaktadır.
Açıklanan sebeplerle Zonguldak İdare Mahkemesinin 31.5.1988 tarih ve E:1987/19, K: 1988/295 s. kararının bozulmasına, 2577 s. idari Yargılama Usulü Kanununun 49/2 maddesi uyarınca dosyadaki bilgi ve belgeler işin esası hakkında karar vermeye yeterli görüldüğünden davanın reddine, 12.1.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Yorumlar